"Inuwi mo pa!
Eh anong oras..nong oras ka na makakapunta ng Quiapo!
Putangina niyo tatanga tanga kayong lahat!
Anong oras ka makakarating dito!
Pabubuhatin niyo pa ako sa divisoria?
Anong oras ka makakarating?!
Mga wala kayong utak!
Nasan yung..putangina dapat tumawag ka, tinext niyo ko!
Bobo niyo raming telepono!!!
Tatanga kayo!
Asan na yang sina Joyce?!
Di niya ako sinasagot!
Pabagal bagal ka pa bilisan mo magLRT ka!!
Bilisan mo!"
Ang laki naman ng galit nito sa Earth.Hahaha. Naloloka na yata itong babaeng 'to. At home na at home ang feeling niya, while riding LRT. Pano pa siguro kung nasa bahay lang siya. Araw araw sigurong parang may sumasabog na bomba sa kanila. Kung ganito ang nanay ko, nakow, ewan ko na lang, sarap siguro sampal-sampalin. Dapat sa kanya dinadala sa bundok para walang makarinig sa kanya kundi si BAROK at ang tribo ng Katuga. Dapat ginawa nung lalaking katabi niya ay itulak siya palabas ng LRT, bayani pa siya.
Joyce naman kasi eh. Sasagutin mo tawag ng nanay mo. 'Yan tuloy. Parang nakawala sa mental.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
"Joyce naman kasi eh. Sasagutin mo tawag ng nanay mo. 'Yan tuloy. Parang nakawala sa mental."
hahaha...natawa ako ah. i remember a friend of mine, kahit andun kami sa haus nila, who cares kung andun kame...katwiran niya bahay mo ba to'